Selepas bintang selesai menjana tenaga melalui pelakuran termonuklear, ia berubah menjadi keadaan yang lebih padat dan terdegenerat. Semasa proses ini, dimensi bintang dikurangkan dengan ketara, yang boleh mengakibatkan peningkatan yang sepadan dalam halaju sudut.

Kerdil putih

Kerdil putih ialah bintang yang terdiri daripada bahan yang merupakan hasil sampingan pelakuran termonuklear semasa bahagian awal hayatnya, tetapi tidak mempunyai jisim untuk membakar unsur-unsur yang lebih besar. Ia adalah badan padat yang disokong oleh kesan mekanikal kuantum yang dikenali sebagai tekanan degenerasi elektron yang tidak akan membenarkan bintang runtuh lebih jauh. Umumnya kebanyakan kerdil putih mempunyai kadar putaran yang rendah, kemungkinan besar disebabkan oleh brek putaran atau dengan mengurangkan momentum sudut apabila bintang leluhur kehilangan sampul luarnya.[20] (Lihat nebula planet.)

Bintang kerdil putih yang berputar perlahan tidak boleh melebihi had Chandrasekhar iaitu 1.44 jisim suria tanpa runtuh untuk membentuk bintang neutron atau meletup sebagai supernova Jenis Ia. Sebaik sahaja kerdil putih mencapai jisim ini, seperti melalui tokokan atau perlanggaran, daya graviti akan melebihi tekanan yang dikenakan oleh elektron. Walau bagaimanapun, jika kerdil putih berputar dengan pantas, graviti berkesan berkurangan di kawasan khatulistiwa, sekali gus membenarkan kerdil putih melebihi had Chandrasekhar. Putaran pantas sedemikian boleh berlaku, sebagai contoh, akibat pertambahan jisim yang mengakibatkan pemindahan momentum sudut.[21]

Bintang neutron

Bintang neutron ialah sisa bintang yang sangat padat yang terutamanya terdiri daripada neutron — zarah yang terdapat dalam kebanyakan nukleus atom dan tidak mempunyai cas elektrik bersih. Jisim bintang neutron berada dalam julat 1.2 hingga 2.1 kali jisim Matahari. Akibat daripada keruntuhan, bintang neutron yang baru terbentuk boleh mempunyai kadar putaran yang sangat cepat; mengikut urutan seratus putaran sesaat.

Pulsar ialah bintang neutron berputar yang mempunyai medan magnet. Pancaran sinaran elektromagnet yang sempit dipancarkan dari kutub pulsar berputar. Jika pancaran itu melalui arah Sistem Suria maka pulsar akan menghasilkan denyutan berkala yang boleh dikesan dari Bumi. Tenaga yang dipancarkan oleh medan magnet secara beransur-ansur memperlahankan kadar putaran, supaya pulsar yang lebih tua boleh memerlukan selama beberapa saat antara setiap nadi.[22]

Lohong hitam

Lohong hitam ialah objek dengan medan graviti yang cukup kuat sehingga boleh menghalang cahaya daripada terlepas. Apabila mereka terbentuk daripada keruntuhan jisim berputar, mereka mengekalkan semua momentum sudut yang tidak ditumpahkan dalam bentuk gas yang dikeluarkan. Putaran ini menyebabkan ruang dalam isipadu berbentuk sferoid bonjol, dipanggil "ergosfera", diseret sekeliling dengan lohong hitam. Jisim yang jatuh ke dalam isipadu ini memperoleh tenaga melalui proses ini dan beberapa bahagian jisim kemudiannya boleh dikeluarkan tanpa jatuh ke dalam lohong hitam. Apabila jisim dikeluarkan, lohong hitam kehilangan momentum sudut ("proses Penrose").[23] Kadar putaran lohong hitam telah diukur setinggi 98.7% daripada kelajuan cahaya.[24]